Marcel de Jong in zijn kwekerij

Van vakantiebaantje naar handelskwekerij

Verhaal

Marcel de Jong rolde ooit via een vakantiebaantje de sierteelt in. Eigenlijk had hij een loopbaan als accountant voor ogen, maar toen hij de kans kreeg om in te stappen in het bedrijf, lonkte het ondernemerschap.

Allemaal robotjes

Met zijn kwekerij annex bloemisterij maakte hij goede en magere jaren mee, zoals hij ook in zijn privéleven geluk en tegenslag ontmoette. Die ervaringen hebben hem als ondernemer gevormd en gaven zijn bedrijf een sociaal gezicht. In de afgelopen jaren nam hij al vaker mensen onder zijn hoede die net even anders waren: “Als je veel hebt meegemaakt, heb je ook meer begrip voor andermans problemen. Wanneer je een sfeer schept van rust en vertrouwen, blijken mensen vaak tot veel meer in staat dan je op het eerste gezicht zou denken.”

“Je hoort kwekers vaak klagen dat zij geen personeel kunnen vinden, maar zodra iemand problemen heeft of een beperking, wordt hij afgescheept. Op die manier verdwijnen veel waardevolle krachten uit de maatschappij. Je hoeft maar een verkeerde stap te zetten of je hangt aan het infuus. Vanuit mijn eigen levenservaring weet ik hoeveel het scheelt als je problemen kunt delen. Ik heb hier jongens gehad met een gameverslaving, met financiële problemen, of een jongen die amper sprak. Je hebt dan rust en geduld nodig, zodat zij eerst kunnen aarden. Pas daarna ontstaat er ruimte om iets te leren. Soms lijkt het wel alsof we allemaal robotjes in dienst willen, in plaats van gewone mensen die het niet altijd gemakkelijk hebben. Daarmee gaat er onnodig veel arbeid verloren die we niet hoeven te verliezen.”

Basale vaardigheden

“Zeven jaar geleden kwam ik met SWA, de voorloper van Rijnvicus, in contact. Ik had hier toen een stagiair lopen die ernstige ticks had. Ik heb hem twee jaar onder mijn hoede genomen, want dingen bijbrengen zit nu eenmaal in me. Achteraf bleek hij een gameverslaving te hebben, en stukje bij beetje werkten we aan regelmaat en structuur. Werken begint met ogenschijnlijk simpele dingen, zoals op tijd komen of een goede fysieke verzorging.

Alleen, als het thuis een puinhoop is of als je geldproblemen hebt, dan kunnen zelfs dat soort basale vaardigheden een opgave zijn.  Door er met elkaar over te praten schep je ruimte om het sociale gedrag te veranderen. Wij werken met drie of vier mensen en doen alles samen. Eén keer per week koken de jongens zelfs met elkaar. Op die manier leren ze niet alleen het vak, maar ook wat het betekent om samen te werken en te communiceren.”

‘Er gaat zoveel arbeid onnodig verloren’

Praktische aanpak

“Ik doe nu mee met de Stappentrap van Rijnvicus, een praktische aanpak waarmee sneller in kaart wordt gebracht wat mensen nodig hebben op verder te komen op de arbeidsmarkt. Waar staan zij, welke belemmeringen zijn er, welke opleiding kan helpen en vooral: wat kan er wél. Bij Rijnvicus kunnen mensen eerst binnen oefenen met werk, maar er zijn ook ondernemers nodig die bereid zijn om hen mee te laten lopen. Het idee is dat je ze vertrouwen geeft en ze zo enthousiasmeert voor werk, door kennis en ervaring te delen. Daardoor worden ze weerbaar en kunnen ze wellicht door- of uitstromen, varend op eigen kracht. Ze moeten alleen de kans krijgen om dat te ervaren. Uiteindelijk heeft iedereen zo zijn nukken, maar met vertrouwen kom je een heel eind.”

Alle berichten

Gerelateerde Verhalen

Een streep door racisme en discriminatie

Carla, jouw buurvrouw, die na haar zwangerschapsdepressie even niet meer kan werken,Henk, jouw slager op de hoek die zijn baan kwijtraakt,Fatima, de zakenvrouw van…

Nieuws
veel collega's van Rijnvicus op een groepsfoto bij hijsen mensenrechtenvlag